سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۳۶: شعله خوبانی که هر یک آفت پروانه اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شعله خوبانی که هر یک آفت پروانه اند پیش شمع روی او چون شمع ماتمخانه اند عشقبازان مو به مو دانند حال تیره ام سینه چاکان روشناس زلف همچون شانه اند دست اگر یابند به چشمان یکدگر را می خورند اهل عالم صورت دیوار را همخانه هند غافلان را می برد از جای اندک وسوسه سر به بالین ماندگان محتاج یک افسانه اند بی خودند از یاد محشر سیدا فرزانگان عاقلان در فکر کار خویشتن دیوانه اند سیدای نَسَفی