سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۶: جلوه گر روزی که در گشن قد او می شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جلوه گر روزی که در گشن قد او می شود سرو از خجلت خط پشت لب جو می شود صیدگاه کیست این صحرا که من افتاده ام حلقه های دام پای نقش آهو می شود نکهت زلف که آوردست در گلشن نسیم باغ را دامن پر از گلهای شب بو می شود چهره او جان درآرد صورت دیوار را عکس در آئینه چون طوطی سخنگو می شود دلبر ما را اگر آرند در بازار مصر چشم یوسف بهر سودایش ترازو می شود ملک دل را خال رویش خواهد آتشخانه کرد آخر این کشور خراب از دست هندو می شود سیدا امروز معلوم شد از فانوس شمع دل اگر روشن بود آئینه زانو می شود سیدای نَسَفی