سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۶: بر سرم روزی که از زلف تو سودا گل کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر سرم روزی که از زلف تو سودا گل کند حلقه زنجیر را در پای من سنبل کند مهربانی می کند هر کس شکستم می دهد بر سر من پا گذارد جای چون کاکل کند در جوار بزرگان یابند خوردان تربیت بید مجنون در گلستان سایه بر سنبل کند شرط معشوقی دل عاشق به دست آوردن است سینه را گل وا برای خاطر بلبل کند دست او از شانه می سازم جدا با زور آه بعد از این مشاطه گر بازی به آن کاکل کند سیدا معشوق من از بس که عالی مشرب است مهربانی بیشتر با عاشق بی پل کند سیدای نَسَفی