سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸: بیا و باده کش ای محتسب به پای قدح
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا و باده کش ای محتسب به پای قدح که موج باده نباشد کم از دعای قدح بهار آمد و مرغان در آشیانه خود گشانده اند پر و بال در هوای قدح به چشمه سار خضر پنجه اش زند سیلی کسی که ساخت کف دست آشنای قدح مرا به داغ خود ای لاله دستگیری کن که هست نشاء سرشار من ز لای قدح شکست شیشه ما را مکن تو ای زاهد گرفته ایم سر خود به کف به جای قدح چمن به مجلس خود شمع می تواند ریخت ز گریه های صبوحی و خنده های قدح ز روی لاله رخان سیدا خورد چشم آب رخ شکفته بود باغ دلگشای قدح سیدای نَسَفی