سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۵۲: آنکه می گرید به حالم چشم خونین من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکه می گرید به حالم چشم خونین من است وانکه بردارد سرم از خاک بالین من است قامتش را کی ز آغوش نظر بیرون کنم چون پری در شیشه پنهان جان شیرین من است می کند تسلیم بر شاخ گلم از راه دور نارسا افتاده دستش آنکه گلچین من است آرزوی لعل و مرجان کی بود جیب مرا تکمه چاک گریبان اشک رنگین من است می زند سیلی به صیقل جوهر آئینه ام چشم پوشیدن ز روی زینت آئین من است ناله گرمم چراغ کشته روشن می کند میل آهم سرمه چشم جهان بین من است می تپد در خون ز رشک خامه من مدعی خصم بسمل کشته شمشیر خونین من است دزد معنی سیدا هرگز نمی یابد رواج تیغ بر خود می کشد هرکس سخن چین من است سیدای نَسَفی