سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶: در صدف آب شد از کسب هوا گوهر ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در صدف آب شد از کسب هوا گوهر ما ریخت از بیضه برون ناشده بال و پر ما شمع از تربت پروانه زیارتگاه است جنگ دارند بتان بر سر خاکستر ما بر زمین دوخته چشمیم ز کوتاهی دست عمرها شد که فتادست کلاه از سر ما دهن ساقی ما پر ز دعای قدح است شیشه از دور زند بوسه لب ساغر ما اثر سوختگان تا به قیامت باقیست می توان شمع برافروخت ز خاکستر ما خواب آسودگی و بالش مخمل دور است می برد شبنم گل آرزوی بستر ما سیدا شانه صفت پنجه او خشک شود هر که خواهد که نهد دست کرم بر سر ما سیدای نَسَفی