سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۷۳: یارب از دارالشفای خود دوایی ده مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یارب از دارالشفای خود دوایی ده مرا دردمندم مرحمت فرما شفایی ده مرا بهر طاعت گوشه محراب را منزل کنم پیر صاحبدل کن و پشت دوتایی ده مرا ناتوانم همچو باد صبح صرصر می رود از نهال گلشن صحبت عصایی ده مرا تندرستی کرده است از چشم زار من وداع از لباس عافیت یارب قبایی ده مرا غنچه خسبم با لب پرخنده برخیزم ز جا همچو گل از سینه باغ دلگشایی ده مرا لطف کن بر ناله ام تأثیر ای صاحب کرم بر اجابت مقترن دست دعایی ده مرا بر قبای خود نگنجد غنچه از فیض نسیم تا ببالد پیکرم بر خود هوایی ده مرا تا به خاک آستان دوستانت رو نهم ای دلیل رهنمایان رهنمایی ده مرا عمر خود را صرف بر حمدت کنم چون سیدا بلبل گلزار صحبت کن نوایی ده مرا سیدای نَسَفی