سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۶۷: خدایا تازه کن چون شمع مغز استخوانم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدایا تازه کن چون شمع مغز استخوانم را توانایی کرم فرمای جسم ناتوانم را نهالم را خزان کردست ایام کهنسالی شکفتن ها کرامت ساز شاخ ارغوانم را قد خم گشته یی دارم الهی دستگیری کن نگه دار از کشاکش های بازوها کمانم را پی مدح و ثنایت چون قلم عمریست سرگرمم مشوی از حفظ نام خویش طومار زبانم را لب خود را کنم چون لعل پرخون از پشیمانی تهی دستی مده از گوهر دندان دهانم را تن افسرده را احیا نمودن از تو می آید به سرسبزی مبدل کن خزان بوستانم را متاع چند جمع آورده ام از مصر خرسندی مکن پوشیده از چشم خریداران دکانم را مرا چون سیدا در باغ عالم سرفرازی ده میان عندلیبان سبز گردان آشیانم را سیدای نَسَفی