سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۸: ای خاکمال سرو روان تو آبها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خاکمال سرو روان تو آب ها موج کناره کرد فریبت سراب ها فانوس سد ره نشود نور شمع را کی می شوند مانع حسنت نقاب ها چشم تو را به خواب ندیدند مردمان با آنکه رفته اند به یاد تو خواب ها ای موج آب خضر کجا می روی که باز افتاده است بر رگ جان اضطراب ها عمری ست ناله ها رگ و پوست می کنند مطرب چه گفته است به گوش رباب ها از بس که در قلمرو فهم امتیاز نیست شد زیر مشق ما ورق انتخاب ها مغرور سیم خود مشو ای چنگ عاقبت بر گردن تو کنده شود این طناب ها نزدیک آمدست که یاران بنا کنند دیوارهای میکده را از کتاب ها پیش دهان یار زبان لال می شود بیهوده رفته ایم به خود سر حساب ها می کرد یاد سوختگان چشم مست او افگنده اند نعل در آتش کباب ها گفتم غبار خاطر دل شست و شو دهم پر شد ز خاک کاسه چشم حباب ها روی دلی ز ماه جبینان ندیده ام گرمی نمانده است درین آفتاب ها دوران مرا به هوش نیاورد سیدا شد مستیم زیاد از این احتساب ها سیدای نَسَفی