سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۱: هجرش آخر کرد خرم جان افگار مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هجرش آخر کرد خرم جان افگار مرا عاقبت این درد صحت داد بیمار مرا از چمن بیرون نخواهم برد مژگان درشت تا نسازد گل به دامن باغبان خار مرا دامن پر سنگ اینجا همچو کوه ایستاده ام سیل نتواند ز جا جنباند دیوار مرا از سر مستی کند در پای منبر رقصها بر سر واعظ اگر مانند دستار مرا تاب عشق لاله رخساران ندارم بیش ازین روزیی آتش مکن یارب خس و خار مرا سیدا فکر من از شب زنده داری شد بلند حق بسیار است با من چشم بیدار مرا سیدای نَسَفی