سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۶: تیره بختی گفت در گوش خطش راز مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تیره بختی گفت در گوش خطش راز مرا کرد روشن عاقبت این سرمه آواز مرا سیر از خود رفتن من می دهد بوی وداع کرده اند از نکهت گل بال پرواز مرا تهمت نقصان پر و بال مرا از کو تهیست کرده است آسودگی مقراض پرداز مرا دولت دنیا دل آسوده ام را نقش پاست سایه بال هما صید است شهباز مرا از چراغ خانه ام بزم حریفان در گرفت چرب و نرمی شد زبان شکوه غماز مرا بی رخت در انجمن چون مرده پروانه ام شمع خواهد با تو گفت انجام و آغاز مرا سیدا امروز کلکم اژدهایی می کند خصم نادان می شمارد سحر اعجاز مرا سیدای نَسَفی