سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۵: خون می چکد چو غنچه گل از سخن مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خون می چکد چو غنچه گل از سخن مرا تیغ برهنه ایست زبان در دهن مرا در هیچ جا قرار ندارم چو آفتاب مهر رخ تو کرده چنین بی وطن مرا پروانه را به بزم خود ای شمع ره مده کوته زبان مساز بهر انجمن مرا بعد از هلاکم از سر خاکم چو بگذری سازد علم میان شهیدان کفن مرا بی قامت تو سرو چو دو دست در نظر بی روی تست طشت پر آتش چمن مرا روزی که بهر قتل اسیران شوی سوار هر موی تازیانه شود بر بدن مرا روزی که پنجه ام ز گریبان جدا شود ای سیدا چو مار خورد پیرهن مرا سیدای نَسَفی