سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۰: به سوی کلبه ام ای آفت زمانه بیا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سوی کلبه ام ای آفت زمانه بیا به جانب صدف ای گوهر یگانه بیا به انتظاریی پابوسیت چو نقش قدم نهاده ام سر خود را به آستانه بیا چو لاله در جگرم داغ ها شده پیدا فتاده بی رخ تو آتشم به خانه بیا برای مقدمت آماده کرده ام بزمی سخن دراز مگردان و بی بهانه بیا گشاده ام به هوای تو چون کمان آغوش برا ز خانه چو تیر و پی نشانه بیا به بردن دل ما زلف و خال حاجت نیست که گفته بود که اینجا به دام و دانه بیا مرا چو شانه دورویی و صد زبانی نیست چو زلف در بغلم بی اصول شانه بیا چو سیدا ز چمن بس که دورم ای بلبل به ناله ام مددی کن ز آشیانه بیا سیدای نَسَفی