سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۹: مده چون بوالهوس در سینه جا عشق مجازی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مده چون بوالهوس در سینه جا عشق مجازی را مکن با معصیت آلوده دامان نمازی را به جای سبزه از خاک چمن بادام سر بر زد به نرگس چشم شوخ او نمود این سحر سازی را ز برق صبح صادق شمع خاکسترنشین گردد به پیش پای خاری ها بود گردن فرازی را کشد هر صبح در آغوش جان خورشید شبنم را به خوبان می نماید شیوه عاشق نوازی را فدای تیغ قاتل کرد حاتم جان شیرین را شمارند از کرم اهل سخا دشمن نوازی را میی امروز چون منصور بالا دست می خواهم که گر افتم ز پا سازد سر من دار بازی را به خون بوالهوس چندان که می خواهی توجه کن که در روز جزا شاهد بود شمشیر غازی را زر قلب است در دست سیه چشمان دل از صافی نمی گیرند این سوداگران سیم گدازی را ز دست انداز چشمش سیدا شد شهرها ویران ز ترکان می توان آموخت رسم ترکتازی را سیدای نَسَفی