سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸: ای بی لب تو خشک دهان پیاله ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بی لب تو خشک دهانِ پیاله ها وز دوریی تو غرقه به خون داغ لاله ها خطی است آنکه بر رخ جانان دمیده است خوبان نوشته اند به نامش رساله ها در بزم عشق رتبه خرد و کلان یکی ست طفلان برابرند به هفتادساله ها ایجادیان ز خوان کریمان برند فیض گردند سرخ روی ز مینا پیاله ها بر چرخ فتنه بار نمایان ستاره نیست سوراخ هاست بر بدن او ز ناله ها تن پروران به تربیت آدم نمی شوند بیهوده می دهند به فیلان نواله ها نبود مرا سری به جوانان خردسال دست من است و دامن هفتادساله ها از کلک سیدا همه جا مشکبار شد گویا بریده اند به ناف غزاله ها سیدای نَسَفی