فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۴۰۹: نپرسد از من بی کس درین دیار کسی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نپرسد از من بی کس درین دیار کسی کسی نیم که ز من گیرد اعتبار کسی بشرط صبر بیوسف چو می رسد یعقوب چرا کند گله از دور روزگار کسی چو هست محنت هجران بقدر مدت عمر چرا بوصل نباشد امیدوار کسی گل مراد بر آرد اگر دهد آبی ز ابر صبر بگلزار انتظار کسی شعاع مهر محبت کمندها دارد نمی رود سوی خوبان باختیار کسی چه غافلی که ترحم نمی کنی یک بار اگر برای تو میرد هزار بار کسی ز سنگها که زدی بر سرم دهد یادم مرا چو لوح نهد بر سر مزار کسی سرود ذوق فضولی ز کس نمی شنوم مگر نماند ز رندان باده خوار کسی فضولی بغدادی