فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۳: گهی که در غم آن گلعذار می گریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گهی که در غم آن گلعذار می گریم بصورت ناله چو ابر بهار می گریم ز چرخ می گذرد های های گریه من شبی که بی مه خود زار زار می گریم چه سود منع من ای همنشین چو می دانی که بی قرارم و بی اختیار می گریم مراست گریه ز بسیاری جفای رقیب مگو که از کمی لطف یار می گریم چو عاقلی ز من ای آفتاب حسن چه سود ازین که شب همه شب شمع وار می گریم چو شمع گریه من نیست بهر روز وصال ز جان گدازی شبهای تار می گریم ز روزگار فضولی شکایتی دارم عجب مدار که از روزگار می گریم فضولی بغدادی