فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۶: بیاد قد تو بر سینه هر الف که بریدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیاد قد تو بر سینه هر الف که بریدم خطی ز کلک عدم بر وجود خویش کشیدم بسینه بی تو بسی داغهای تازه نهادم شکوفه عجب از نوبهار عشق بچیدم وفا ز سرو قدی خواستم نگشت میسر زهی جفا که نشد بارور نهال امیدم گل نشاط منست از هوای وصل شگفته بسان غنچه ببوی تو جامه که بریدم براه دوست غباری ندیدم از تن خاکی چه سرعتست که خود هم بگرد خود نرسیدم نشان نماند ز من در طلب ولیک چه حاصل که کس نداند نشانم از آنچه می طلبیدم سپهر می شنود آه و ناله تو فضولی بآه و ناله تو در جهان کسی نشنیدم فضولی بغدادی