میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۷۳: تو را رسمست اول دلربایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو را رسمست اول دلربایی نخستین مهر و آخر بی وفایی در اول می نمایی دانهٔ خال در آخر دام گیسو می گشایی چو کوته می نمودی زلف گفتم یقین کوته شود شام جدایی ندانستم کمند طالع من ز بام وصل یابد نارسایی برآن بودم که از آهن کنم دل ندانستم که تو آهن ربایی من آن روز از خرد بیگانه گشتم که با عشق توکردم آشنایی نپندارم که باشد تا دم مرگ گرفتار محبت را رهایی مرا شاهی چنان لذت نبخشد که اندر کوی مه رویان گدایی سحر جانم برآمد بی تو از لب گمان بردم تویی از در درآیی چو دیدم جان محزون بود گفتم برو دانم که بی جانان نپایی میرزا قاآنی