میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۵۵: آن سنگدل که شیشهٔ جانهاست جای او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن سنگدل که شیشهٔ جانهاست جای او آتش زند در آب و گل ما هوای او سوگند خورده ام که ببوسم هزار بار هرجا رسیده است به یکبار پای او جز کاندر آب و آیینه دیدم جمال وی بر هیچ کس نظر نگشودم به جای او عاشق که آرزو نکند جز رضای دوست این عجز او بتر بود ازکبریای او گر مدعی نبود ز خود خواهشی نداشت او را چه کار تا طلبد مدعای او گر زیرکی بهل که همین عین آرزوست کز دوست آرزو بکند جز رضای او قاآنی ار ز پای فتادست عیب نیست نیکو قویست دست توانا خدای او میرزا قاآنی