فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۴۷۶: زان فشانم اشک در هر رهگذاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زان فشانم اشک در هر رهگذاری تا به دامان تو ننشیند غباری زلفت از هر حلقه می بندد اسیری چشمت از هر گوشه می گیرد شکاری از برای بی قراران محبت آه اگر زلف تو نگذارد قراری اختیاری آید اندر دست ما را گر گذارد عشق در دست اختیاری چشم تو گر گوشهٔ کارم نگیرد پیش نتوانم گرفتن هیچ کاری رنج عشقت راحت هر دردمندی زخم تیغت مرهم هر دل فکاری از کنارم رفته تا آن سرو بالا جوی اشکم می رود از هر کناری گوشه ای خواهم نهان از چشم مردم تا به کام دل بگیریم روزگاری تا گره بگشاید از کارم فروغی بسته ام دل را به زلف تاب داری فروغی بسطامی