غبار همدانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۹: هلالم ز ابرو بتا تا نمودی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هلالم ز ابرو بتا تا نمودی دل از دست دیوانۀ خود ربودی کشد گر به بتخانه نقشت، مصّور به یکدفعه بت ها کنندت سجودی ندانم چرا شش جهت شد معطر سحر شانه تا گیسوان را نمودی به فتراک بستی دلم همچو آهو چو عقده ز گیسوی مشکین گشودی نماید به رویت دو زلف پریشان چو پیچیده دودی به مجمر ز عودی به سوز نهانی ز عشق تو اینک لب خشک و چشم تر من شهودی به نقشت قلم زد چو نقاش قدرت ز نقشت همی خویشتن را ستودی هزاران هزار آفرین صانعی را که داد از عدم چون تویی را وجودی به بیداریش چون نیابی غباری هماره چو چشم خمارش غنودی غبار همدانی