غبار همدانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۵: با خویشتن فتاد مگر باز کار من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با خویشتن فتاد مگر باز کار من کآشفته شد چون طالع من روزگار من زاهد کنون که پند تو در من اثر نکرد پرهیز کن که در تو نیفتد شرار من آهسته ساربان که زپای اوفتاده است در زیر بار غم شتر راهوار من روزی شود ز دام غمم مرغ دل خلاص کز یکدگر گسسته شود پود و تار من یا رب ترحمی که بدین پیکر ضعیف سخت است پایداری روز شمار من یا قطره ای ببار به خاکم ز ابر لطف یا برمکش ز خاک، تن خاکسار من پا تا به سر زخون دلم لاله گون شوی گر بگذری چون اشک روان از کنار من ای دل صبور باش که آخر به یُمن عشق خواهد شدن به جانب کیوان غبار من غبار همدانی