غبار همدانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۴: جلوه کند به باغ اگر سرو بلند قامتش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جلوه کند به باغ اگر سرو بلند قامتش سرو ز پا فتد که تا کس نکند ملامتش بار دگر گر افتدم دامن وصل او به کف باز رها نمیکنم تا نکشم ندامتش عاشق زار خویش را تیر هلاک گو بزن از تو کسی نمیکشد گر بکشی غرامتش تا مگر از جفای او شکوه همی بدو کنم کاش به جلوه دیدمی قامت در قیامتش تا به نظر نیایدت کبک و خرام دلکشش شیوۀ رفتنش ببین حالت استقامتش سستی عهد او نگر محکمی وفای من او ز خدا هلاک من خواهد و من سلامتش باد صبا غبار من گر ببرد ز تربتم در سر کوی او بود جایگه اقامتش غبار همدانی