فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۲: چو میرم در هوایت کاشکی خاک درت گردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو میرم در هوایت کاشکی خاک درت گردم گهی با گردبادی خیزم و گرد سرت گردم شود بر پهلویم هر استخوانی خنجری هر گه ز پهلویی بپهلویی بیاد خنجرت گردم دران حالت که آن شمع بتان را گرد سر کردی بگو حال من ای پروانه قربان سرت گردم برآمد جان شیرینم ز حیرت جان من تا کی اسیر تلخ کامی بی لب جان پرورت گردم دران وقتی که تو رخساره خوی کرده بنمایی گشایم دیده و حیران گلبرگ ترت گردم ز خاک آستان او مرا بردار ای گردون ز رنج من بیاسا چند خار بسترت گردم فضولی ره بخاک درگه پیر مغان بردم بیا تا سوی آب زنده گانی رهبرت گردم فضولی بغدادی