فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۲: بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم تا سحر چون سبزه پا از رشک در گل داشتم دوش شمعی بود همرازم که از روشن دلی بود او را بر زبان من هر چه در دل داشتم بود اسباب کمال رفعتم چون مه تمام چون نباشد آفتابی در مقابل داشتم بود صد فرهاد را بر صورت حالم حسد در نظر تا نقش آن شیرین شمایل داشتم بر من دیوانه تشویش خرد حکمی نداشت سوری از سودا حصاری از سلاسل داشتم آفرین ای زورق ساغر رهاندی از غمم من درین دریا کجا امید ساحل داشتم گر تهی دستم ز دین و دل فضولی دور نیست عشق بربود از کف من آنچه حاصل داشتم فضولی بغدادی