فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۴: ای دل از دیده فزون دیده ز دل سوی تو مایل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دل از دیده فزون دیده ز دل سوی تو مایل دلم از دیده ترا می طلبد دیده ام از دل چه عجب میل تو از سادگی مردم چشم تو بلایی چه شناسند ترا مردم غافل نقش از سنگ بشستن نرود چند بگریم چو ستم یافت رقم در دلت از گریه چه حاصل چو خط نامه که خواهند بشویند ز اشکم نشده محو دل از دل نشود نقش تو زایل عالمی گریه کنان بر غم من در غم عشقت من بدان شاد که گشتم بغم عشق تو قایل نیست در سلسله های خم زلفت دل سوزان هست آویخته قندیل فروزان بسلاسل نیست در دهر کسی قابل تمکین اقامت جز فضولی که سر کوی ترا ساخته منزل فضولی بغدادی