فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۸: مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش که دارد میل بالا شعله چون می خیزد از آتش پر از پیکان حسرت چون نگردد سینه چاکم که من محروم و جا در پهلوی او می کند ترکش بتندی محتسب در جام می منگر که می ترسم ز عکس تیره ات گردد مکدر باده بیغش جهان جای مکافاتست ممکن نیست نستاند دل پرخون بجای جام پر می ساقی مهوش غم و درد و بلا و محنت و اندوه و رسوایی همیشه عاشقان یک جهت را هست این هر شش مگو از نوش راحت هیچ شهدی نیست شیرین تر ز ذوق زهر محنت هم مشو غافل گهی می چش فضولی هیچ راحت بی مشقت نیست در عالم بباید ساختن با هر چه باشد خوش اگر ناخوش فضولی بغدادی