فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۲: هر پری چهره که دوران بجهان می آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر پری چهره که دوران به جهان می آرد بهر آزار دل خسته دلان می آرد صورتی را چو مشعبد فلک ار ساخت پنهان منتظر باش که زیباتر ازآن می آرد چون نرنجد دل اهل ورع از ناله من مرده را نیز چنین ناله به جان می آرد می زند صورت صراحی ز می لعل تو دم جام را آن تحسر به دهان می آرد هرکجا می گذرد از قد سروی سخنی جای ز بالای تو حرفی به میان می آرد صورتی گر به مثل پیش تو تصویر کنند شرح بی مثلیت او را به زبان می آرد روزگاریست که دور از تو فضولی همه شب به فغان خلق جهان را به فغان می آرد فضولی بغدادی