محیط قمی
هفت شهر عشق
شمارهٔ ۱۴ - در مدح امام یازدهم حضرت حسن بن علی العسکری علیه السلام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم که بود زآلایش طبیعت پاک گرفته گرد کدورت از این نشیمن خاک مَلول گشتم از این همرهان سست عنان کجا است راه نوردی مُجرّدی چالاک اگر از این تن خاکی سفر کنی ای دل نخست گام نهی پای بر سر افلاک بلند و پست جهان ای رفیق بسیار است گهی به چرخ برد که گذارت برخاک چو نیستی است سرانجام، هرچه پیش آید به هر طریق که باشی مدار دل غمناک به یاوه ابر بهاری به دجله می بارد به راه بادیه لب تشنگان شدند هلاک رواق صومعه را آن زمان شکست آمد که سرکشید به اوج سپهر طارم تاک نکو است هرچه کند دِلستان چه جور و چه مهر خوش است آن چه دهد او، چه زهر و چه تریاک به کیش اهل کرم کافری، اگر ای دل کنی به راه عزیزان زبذل جان امساک گرم رسد به گریبان جامه ی جان دست کنم به روز فراق تو تا به دامان چاک من و خیال خلاف رضای تو، هیهات! تو و هوای حصول مراد من؟ حاشاک ز یُمن دوستی بندگان خسرو دین ز دشمنی زمانه، مرا نباشد باک ولیّ حق حسن بن علی، شه کونین امام یازدهم، سبط خواجه ی لولاک بزرگ آیت یزدان که درک ذاتش را توان نمودن گر ذات حق شود ادراک خدیو کون و مکان، شهسوار مسک وجود که بسته سلسله ی کائنات بر فتراک شها وجود دو عالم طُفیل هستی تو است تو اصل فیضی و ارواح عالمین، فداک به لطف عام تو دارد «محیط» چشم امید در آن زمان که سپارد طریق تیره مغاک محیط قمی