خدا

نعیم فراشری آلبانیاییدیوان تخیلات | نعیمخدا

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

گنبد بالای بی حد و کران
آسمان سیم پاش و زرفشان
مرکز آرایان بی عد و شمار
خانه بردوشان بی مکث و قرار
هر دم و هر شأن و هر صبح و مسا
هرچه باشد از طبیعت رو نما
هر شکوفه، بوی و رنگ و شکلشان
هر درخت و بار و برگ و این و آن
گرمسیر و سردسیر و نوبهار
روزگار و رودبار و سبزه زار
زمره مرغان و آن آوازشان
کائنات و خال و رمز و رازشان
ذکر و تسبیح می کند یزدان را
خوش بخوان این دفتر ایمان را
هرچه بیند چشم بی تاب بشر
نور ایزد هست آنجا جلوه گر
قدرتی بی سان و بی پایان و حد
حکمتی بیچون: هواله الصمد
تسک کردم لاف و قیل و قال را
می شناسم این زبان حال را
این جهان، این کائنات بی حساب
اين حروف و اين سطور این کتاب
همرچه می بینم نماید وجه او
مردما، خود را بخوان آنجا بجو
مردم است از وی خلیفه در جهان
مظهر گنجينۀ راز نهان
قطره  یی از بحر عمان حیات
نفحه یی از جان جمله کائنات
دم زند هرچیز از پروردگار
وجه و لطف و حکمت او آشکار
این دل زارم، که دایم می تید
از وی و از راز وی دم می زند
هرچه جنبد می دهد پیغام او
هر شکوفه می نماید نام او
کاینات بی شمار و بی کنار
می کنند اقرار اسم کردگار
اختران از عشق او دوران کنند
در فضا بی پای سر سیران کنند
هر یکی بر راه خود، در جای خود
می نتاند برد بیرون پای خود
آن یکی با دور خود تصریح کنند
وان دگر با نور خود تشریح کند
اوست جان بخشای جمله کائتات
منشا الطاف و انوار و حیات
می ندارد حد و پایان کار او
بی حساب و بی شمار اسرار او
مردم است آینه ایزدنما
مردما! دستت بکش از ناسزا
جز به راه راستی هرگز مرو
تانمانی در پشیمانی گرو
دوست شو با جمله ابنای بشر
دست دار از غدر و جور و کین وشر
بال صاف و کار خوب و جان پاک
کی شود معدوم و گمنام و هلاک
مردمان را مردمی باید همی
جان و دل را صفوتی شاید همی
آن که دارد مردمی دارد خدا
پس تو قلب خویش را نیک آزما
راه یزدان را دگر پنداشتتيم
آدمیت را ازان بگذاشتيم
جان خود را پاک دار ای خوبکیش
تابیابی لطفش اندر بال خویش
مر دلت را صاف ساز و مستقیم
تا بياید اندرو نوری عظیم

نعیم فراشری آلبانیایی