صفای اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹: قومی بگرد کوی فنا راهبر شدند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قومی بگرد کوی فنا راهبر شدند بر چشم دل کشیده و صاحب نظر شدند صاحب نظر شدند که از دار اقتدار در کوی فقر آمده و خاک در شدند قومی بر آستان حقیقت نهاده سر کاین راهرا بپای طلب پی سپر شدند جمعی برهنه پا و سر از یمن فقر پای بنهاده بر سر خودی و تاجور شدند بر دست دل گرفته ز سر تا بپای تن در عشق و پیش تیر ملامت سپر شدند کردند جای درخم چوگان زلف یار چون گوی آن گروه که بی پا و سر شدند وارسته از تعین ظلمت سرای خاک خورشید را معاینه نور بصر شدند از خاک و گل رسیده باسرار جان و دل هم سیر آفتاب و رفیق قمر شدند این طوطیان قند شکر رسته زین قفس با کام تلخ همدم کان شکر شدند بر قلب همچو مس زده اکسیر انقیاد در بوته وداد شدند آب و زر شدند در این مناخ تنگ ندیدند جای امن تصمیم عزم داده بکاخ دگر شدند در کوی دل رسیده فکندند بار خویش آسوده از مهالک سیر و سفر شدند با آنکه بود در دل عشاقشان مقام مانند سر عشق بعالم سمر شدند وصل آورد افاقه و در دور اتصال دیوانگان عشق تو دیوانه تر شدند ای شیر حق ز پرده برون آی کز خفات موران ماده همسر شیران نر شدند از دیدن و شنیدنت ای مهدی صفا دجال سیرتان کدرو کور و کر شدند صفای اصفهانی