سحاب اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۶: مقصود دو مدعای من آمد جفای تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مقصود دو مدعای من آمد جفای تو نبود رضای مدعی از مدعای تو خضر و من از حیات ابد بهره یافتیم او ز آب زندگی و من از خاک پای تو در وصلت اشتداد به هجران تزاید است ای درد عشق چیست ندانم دوای تو؟ رفتی و از پیت من و خلقی، ولی ز ضعف من از قفای خلقی و خلق از قفای تو هم جان به لب رسیده ز دست وفای دل هم دل به جان زدست دل بیوفای تو خلق خدای بر تو ز دست فغان من در شکوه و زدست تو من بر خدای تو تیری فگنده بر تو و پیکان خود (سحاب) بگذاشت در دلت که بود خونبهای تو سحاب اصفهانی