سحاب اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۶: آه که آخر نماند ای بت دمساز من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه که آخر نماند ای بت دمساز من حسن بدانجام تو عشق خوش آغاز من طایر دل آشیان بست به شاخی دگر نغمه ی دیگر گرفت مرغ خوش آواز من دانه میفشان دگر بهر فریبم که هست جانب بام دگر خواهش پرواز من ای که به خواری مدام راندیم از کوی خویش از چه کنون می کنی این همه اعزاز من؟ باز نگاه تو هست از پی صیدم ولی قوت پرواز نیست در پر شهباز من ای که نکردی نگاه سوی من از کبر و ناز از چه پسندی کنون کبر من و ناز من؟ آه که چون گل درید پرده ی حسنش (سحاب) پرده نشینی که بود پرده در راز من سحاب اصفهانی