سحاب اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۶: ساقی بیار باده که ایام دی رسید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی بیار باده که ایام دی رسید گر دی رسید شکر خدا را که می رسید تا کی درنگ می به قدح کن زخم ببین انگور رفت کی به خم و باده کی رسید یار آمد و رقیب رسید از قفای او آمد اگر چه عمر اجل هم ز پی رسید آمد بهار و رفت بهار من از کنار یعنی بهار عمر مرا فصل دی رسید دامان وصل وی نرسد گر بدست من گیرم که پای من به سر کوی وی رسید شیرین و لیلی است چو مطلب دگر چه سود خسرو به ار من آمد و مجنون به حی رسید مائیم و شوق او که به سر منزل وصال هر کس که کرد مرحله ی شوق طی رسید چون من (سحاب) زار چرا نالد این قدر گرنه حدیث درد دل من به نی رسید سحاب اصفهانی