سحاب اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱: به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت گذاشت اینکه بمانم به کویش آن نگذاشت فغان ز بیم خزان داشت بلبل و گلچین گلی بگلشن تا موسم خزان نگذاشت نه از هلاک من پیر آن جوان نگذشت که در جهان کسی از پیر و از جوان نگذاشت مرا جفای تو نگذاشت بر در تو و من ز شرم روی تو گفتم که پاسبان نگذاشت خیال هیچ غمی هرگزم بدل نگذشت که روزگار همان غم مرا به جان نگذاشت ز آشیانه نیارم بکنج دام تو یاد که ذوق او بدلم شوق آشیان نگذاشت زرشک دوستی اش آسمان دو کس با هم به عهد آن مه بی مهر مهربان نگذاشت به پیش تیر کمان ابرویی (سحاب) دلم نشانه ایست که تیرم از آن نشان نگذاشت سحاب اصفهانی