سحاب اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹: کامم اگر طلب کنی یک رهم از وفا طلب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کامم اگر طلب کنی یک رهم از وفا طلب ور طلبی مرا خود مرگ من از خدا طلب قدر فغان من بدان رونق کار خویش را زین تن مستمند جوزین دل مبتلا طلب دل که چنین کند مرا طالب گوهر وفا کاش بگوید این متاع از که و از کجا طلب گر نکنی برای من چاره ی ناله های من بهر علاج رنج خود درد مرا دوا طلب با تو مراست گفتمش: دعوی خونبهای دل کرد مرا به زیر تیغ از پی خونبها طلب عهد و وفای یار خود نیست گرت روا به کس شاهد سست عهد جو دلبر بی وفا طلب از لب یار چون روا گشته (سحاب) مدعا کوری چشم مدعی بوسه به مدعا طلب سحاب اصفهانی