وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۲۲۴: آخر ای مغرور گاهی زیر پای خود نگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آخر ای مغرور گاهی زیر پای خود نگر زیر پای خود سر عجز گدای خود نگر این چه استغنا و ناز است ، این چه کبر و سرکشیست حسبه لله به سوی مبتلای خود نگر چون خرامی غمزه را بنشان بر آن دنبال چشم نیمکشت ناز خلقی بر قفای خود نگر این مبین جانا که آسان پنجه صبرم شکست زور بازوی غم مرد آزمای خود نگر باورت گر نیست از وحشی که می سوزد ز تو چاک در جانش فکن داغ وفای خود نگر وحشی باقفی