به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کلیم کاشانی

کلیم کاشانیرباعی هاشمارهٔ ۲: از راز دو کون گر کس آگاه افتد

2360عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از راز دو کون گر کس آگاه افتد
چون جاده سر براه هر راه افتد
بیچاره به تنگنای دولت چه کند
مانند شناوری که در چاه افتد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: هر چند که مرد قول و فعلش تبه است 2شمارهٔ ۲: از راز دو کون گر کس آگاه افتد 3شمارهٔ ۳: شیرینم و مغز سخنانم تلخ است 4شمارهٔ ۴: خوبان که همی رمند ز افسون فلک 5شمارهٔ ۵: هنگام بهار سیر گلشن نکنیم 6شمارهٔ ۶: پر داغ دل از جور جهانیست مرا 7شمارهٔ ۷: برگشتن عمر را نمود آمدنت 8شمارهٔ ۸: جا کرده اگر شاخ گلی در دل من 9شمارهٔ ۹: با عقده غم خوشم که کام دلم اوست 10شمارهٔ ۱۰: تا تکلیف تو جا مهیا نکند 11شمارهٔ ۱۱: با گردش دهر و خلق پرشور و شرش 12شمارهٔ ۱۲: گویند ز رخ طره پیچان برداشت 13شمارهٔ ۱۳: دل قافله درد ترا مرحله بود 14شمارهٔ ۱۴: با ما کین سپهر و انجم پیداست 15شمارهٔ ۱۵: ای شوخ بغمزه بر سر جنگ مباش 16شمارهٔ ۱۶: گویند کلیم توبه آسان شکند 17شمارهٔ ۱۷: خواری از دهر دانش اندوخته دید 18شمارهٔ ۱۸: ای خاک در تو سرمه بینائی 19شمارهٔ ۱۹: از رنج سفر گفتم اگر دل ریشست 20شمارهٔ ۲۰: ای آنکه دلت زر از غیب آگاهست 21شمارهٔ ۲۱: ذاتت که زمجموعه گل منتخب است 22شمارهٔ ۲۲: روزیکه تن شاه جهان از تب تافت 23شمارهٔ ۲۳: ای نقش بدیع شکل جان پرور تو 24شمارهٔ ۲۴: قسمت کردند ماه و خور بی کم و بیش 25شمارهٔ ۲۵: این روزی گرم حق تعالی است نه تب 26شمارهٔ ۲۶: آنم که نجویم از غم دهر پناه 27شمارهٔ ۲۷: در معرکه این تفنگ فریادرس است 28شمارهٔ ۲۸: اسبت که حنا زیب فزای تن اوست 29شمارهٔ ۲۹: بر پیل سپیدت که مبیناد گزند 30شمارهٔ ۳۰: کس نیست درین زمانه غمخوار کسی 31شمارهٔ ۳۱: ای همچو مگس بر همه طبعی تو گران 32شمارهٔ ۳۲: دریاست کفت سحاب می خیزد ازو 33شمارهٔ ۳۳: شاها یکره بهر که افتد نظرت 34شمارهٔ ۳۴: شاهی که حمایت خدایش سپر است 35شمارهٔ ۳۵: تیغ غضبت خون همه اعدا ریخت 36شمارهٔ ۳۶: این مژده فتح از پی هم زیبا بود 37شمارهٔ ۳۷: ای با افلاک عقد الفت بسته 38شمارهٔ ۳۸: از حق چو ندا شنید ممتاز محل 39شمارهٔ ۳۹: ای نقش جبین سرکشان فرش درت 40شمارهٔ ۴۰: غم جای دگر نمی رود از بر من 41شمارهٔ ۴۱: آنکس که ترا رخصت میخواری داد 42شمارهٔ ۴۲: شد تنگ ز کم ظرفی ما مشرب جام 43شمارهٔ ۴۳: با آنکه پیاله گیر این بزم منم 44شمارهٔ ۴۴: شبها ز چراغ و شمع در نور سبور 45شمارهٔ ۴۵: افسوس که جمعیت از احوالم رفت 46شمارهٔ ۴۶: زنهار مگو که بنده گمراهم 47شمارهٔ ۴۷: ابر آب دگر بروی دنیا آورد 48شمارهٔ ۴۸: در بادیه گر دو گام بی آب شوی 49شمارهٔ ۴۹: ایدل گر رفع احتیاجت هوس است 50شمارهٔ ۵۰: دل در غم آن سرکش جاهل چه کند 51شمارهٔ ۵۱: حافظ چو بنغمه روح فرسا افتد 52شمارهٔ ۵۲: دستت اگر ای قدوه احرار شکست 53شمارهٔ ۵۳: راز دو جهان بتنگ دستان بسیار 54شمارهٔ ۵۴: این تازه بنا که عرش همسایه اوست 55شمارهٔ ۵۵: آزاده ز سر هوای دستار گذاشت 56شمارهٔ ۵۶: آنان که بخوان رزق روزی خوارند 57شمارهٔ ۵۷: هر چیز که مایه تن آسانی تست 58شمارهٔ ۵۸: از شاه جهان زمانه ممنون بادا 59شمارهٔ ۵۹: از شاه جهان جهان ببرگ و سازست 60شمارهٔ ۶۰: یارب دائم کمر بهمت بندی 61شمارهٔ ۶۱: زنجیر عدالتت بعالم رقمی است 62شمارهٔ ۶۲: از معدلتت زمانه آگاه شده است 63شمارهٔ ۶۳: ای عارضه تو عمر کاه همه کس 64شمارهٔ ۶۴: دست هوسم را ز درم بیزاریست 65شمارهٔ ۶۵: محسن دائم سرش در سینه زده 66شمارهٔ ۶۶: از حادثه دورتر بصد مرحله است 67شمارهٔ ۶۷: بنگی عربی سوار جمازه چرت 68شمارهٔ ۶۸: برگرد تو ای قدوه نیکوکاران 69شمارهٔ ۶۹: از جلوه شاهدان فرخ پی فتح 70شمارهٔ ۷۰: از باده گذشتیم بپاکان قسم است 71شمارهٔ ۷۱: دستی نبود بر تو بداندیش ترا 72شمارهٔ ۷۲: چون شاه جهان پادشه شیر شکار 73شمارهٔ ۷۳: شاها بختت کشور اقبال گرفت 74شمارهٔ ۷۴: عالم روشن ز شمع اقبالت باد 75شمارهٔ ۷۵: نی از گریه است ضعف چشمم نه زدرد 76شمارهٔ ۷۶: ساز تو همیشه غم فزای دل بود 77شمارهٔ ۷۷: چون شمع خودم آتش پیراهن خویش 78شمارهٔ ۷۸: چون لاله خودیم آتش خرمن خویش 79شمارهٔ ۷۹: اجداد شه جهان همه تاج ورند 80شمارهٔ ۸۰: شاه از حسب و نسب شه شاهانست 81شمارهٔ ۸۱: دلخسته به پیش دادرس می آیم 82شمارهٔ ۸۲: هم زلف پریشان تو بر گشته ز ما 83شمارهٔ ۸۳: تا وزن شهنشاه ترازو کردست 84شمارهٔ ۸۴: با خویش همیشه ما در جنگ زدیم 85شمارهٔ ۸۵: از کسب هنر خوشدلی از دستم رفت 86شمارهٔ ۸۶: زنهار مگو که بنده گمراهم 87شمارهٔ ۸۷: بلبل هوس گلبن باغم نکند 88شمارهٔ ۸۸: آتش چو گذر بدشت پر خار کند

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ