شکر این ساقی که از یک جرعه صد جان تازه کرد

هرکه را بشکست از می توبه ایمان تازه کرد

ملکت از حکمت گرفت آثار گردون طرفه یافت

جام بر مسند کشید آیین و دوران تازه کرد

منصب هر مرد بر اندازه مقدار او

در دل مردان مجلس عیش مردان تازه کرد

هیچ شاهی را چنین مسند کسی آیین نبست

فیض قدسی یار شد فردوس و رضوان تازه کرد

خلعتی کایام بر بالای این مجلس برید

صبح وش هر روز از نورش گریبان تازه کرد

بر خود از شادی این آیین ببالد روزگار

همچو دهقانی که بارانش گلستان تازه کرد

چرخ چندان گوهر رخشان نثار شاه ساخت

کز حضیض خاک تا بالای کیوان تازه کرد

*****