دیده ام را از جمال کعبه بینا کرده اند

توشه راه خراباتم مهیا کرده اند

خوش تماشاییست گبری سجده می آرد به دیر

دامن عرش و نقاب کعبه بالا کرده اند

برهمن گویا همی سوزد که هر سو در منا

آتشی از خون بسمل بر سر پا کرده اند

آتشین پایی ز وادی می رسد کاندر حرم

ریگ ها را سایه پرورد مصلا کرده اند

از گل و آبش فرح می بارد این آن خانه است

کش خضر سقا و ابراهیم بنا کرده اند

نشئه می سازند رنگین نغمه می سازند خوش

آتش قندیل و آب سبحه یک جا کرده اند

بوسه بر سنگ سیاه او به گستاخی مزن

مردمان دیده را زین سرمه بینا کرده اند

یوسفان را بر سر چاهش سبو بشکسته اند

حوریان را در ره وادیش سودا کرده اند

هم ازین جنسست گر بت را سجود آورده اند

هم به این نقش است گر وصف چلیپا آورده اند

کیش و مذهب را زبان دان گر شوی معنی یکی است

مصحف و انجیل را از هم مجزا کرده اند

قتل اسماعیل رمزی بود این افشاگران

لوح صحرا را به خون کشته انشا کرده اند

زاهد و فاسق به وسعت گنجد آنجایی که اوست

این فقیهان راه حق را تنگ بر ما کرده اند

کعبه را مستانه لبیک آرم از میقات عشق

کز الستم هم به این لبیک گویا کرده اند

عشق می بگرفته پا و سر کبابم سوخته

آتش این هیمه را بسیار گیرا کرده اند

عشقم از کوبی برون آورده از بس تنگیش

کعبه را گه قبله گاهی دیر ترسا کرده اند

مستیم تا پیشگاهی برده از بس وسعتش

خاک عقبا بر سر مشغول دنیا کرده اند

*****