پیش از عدم و وجود اغیار

وز سلطنت و ظهور اظهار

سلطان سرای عشق فرمود:

پاک است سرای ما ز اغیار

یعنی که به جز حقیقت او

در دار وجود نیست دیار

واجب شود از شهادت و حکم

کز غیر نه عین بد، نه آثار

لیکن چو به غیر کرد اشارت

اغیار ظهور کرد ناچار

چندان که همه گواه گشتند

بر هستی وحدتش به یکبار

دیدند عیان که اوست موجود

ویشان همگی محال و پندار

گشتند همه گواه و رفتند

هم با سر نیستی ، دگر بار

این بود شهادت «اولوالعلم»

وین بود فرشه را هم اقرار

این بود همه بدایت خلق

وین بود همه نهایت کار

این کثرت نفس بهر آن بود

تا وحدت از آن شود پدیدار

چون ظاهر شد که جز یکی نیست

چه فایده از ظهور بسیار؟

گر در نظر تو کثرت آید

وحدت بود آن، ولی به اطوار

چون سر کثیر جمله دیدی

کثرت همه نقش وحدت نگار

فی‌الجمله، ز غیر دیده بر دوز

این است طریق اهل انوار

*****

می‌بین رخ جان فزای ساقی

در جام جهان نمای باقی

*****