ای رند قلندر کیش،می نوش ز کس مندیش
انگار همه کم بیش،زیرا که دل درویش
*****
مرهم ننهد بر ریش،از غایت حیرانی
*****
در دیر شو و بنشین،با خوش پسری شیرین
شکر زلبش میچین،تا چند ز کفر و دین؟
*****
در زلف و رخ او بین،گبری و مسلمانی
*****
گفتم که:مگر جستم،وز دام بلا رستم
دل در پسری بستم،کز یاد لبش مستم
*****
چون رفت دل از دستم،چه سود پشیمانی؟
*****
ساقی،می مهرانگیز،در ساغر جانم ریز
چون مست شوم برخیز،زان طرهٔ شورانگیز
*****
در گردن من آویز،صد گونه پریشانی
*****
ای ماه صبا بگذر،پیش در آن دلبر
گو:ای دل غم‌پرور،چون نیستی اندر خور
*****
بنشین تو و می میخور،خود را به چه رنجانی؟
*****
با اینهمه هم می‌کوش،زهر از کف او می‌نوش
چون حلقهٔ او در گوش کردی ز غمش مخروش
*****
چون پخته نه‌ای می‌جوش از خامی و نادانی
*****
در مبکده چون او باش،می‌خواره شو و قلاش
می میخور و خوش می‌باش،مخروش و دلم مخراش
*****
جان همچو عراقی پاش، گر طالب جانانی