چون تو گردون سریر نتوان یافت

چون من اختر ضمیر نتوان یافت

آفتابی و جز به درگاهت

اختران را مسیر نتوان یافت

جز به صدرت عیار دانش را

ناقدان بصیر نتوان یافت

گفتی از رسم سی هزار درم

کم ز سی نیزه‌گیر نتوان یافت

لیک از صد هزار نیزه و تیر

این قلم را نظیر نتوان یافت

سخن این است ناگزیر جهان

عوض ناگزیر نتوان یافت

تا چو تیغم به زر نیارائی

خاطرم را چو تیر نتوان یافت

چشمهٔ خاطر است سنگ انبار

آب از او خیر خیر نتوان یافت

بلبلی را که سینه بخراشی

از دم او صفیر نتوان یافت

قلمی را که موی در سر ماند

کار ساز دبیر نتوان یافت

خانهٔ پیرزن که طوفان برد

در تنورش فطیر نتوان یافت

*****

پدرت دیده‌ای که چون می‌داشت

ساحری را که شد زبان ملوک

*****