کان قامت خوش خرام دارد
*****
خلقی متحیرند در وی
تا خود هوس کدام دارد؟
*****
ماهی که به حسن او صنم نیست
رخسارش از آفتاب کم نیست
*****
گر دور شود ز دیده غم نیست
کندر دل و جان مقام دارد
*****
آشفتهٔ آن دو زلف و خالم
*****
آنرا خبری بود ز حالم
کو نیز دلی به دام دارد
*****
گر نیز دلم بسوخت شاید
*****
تا پخته شود چنانکه باید
دیگ هوسی، که خام دارد
*****
ای دل، چه کنی خیال خوبان؟
اندیشهٔ زلف و خال و خوبان؟
*****
آن برخورد از جمال خوبان
کو نعمت و احتشام دارد
*****
با او هوس شراب دارم
*****
زیرا که دلی کباب دارم
و آن لب نمک تمام دارد
*****
با دردکشان نمی‌نشینند
*****
آواز دهید، تا ببینند
صوفی که به دست جام دارد
*****
چون بر لب مطربست گوشم
*****
در کیسهٔ آن کسست هوشم
کو کاسهٔ می مدام دارد
*****
هرگز نبود بدین درازی
*****
دریاب، که سرعشق بازی
داغیست که این غلام دارد
*****
امروز می زلال بر تو
*****
بی مانبود حلال بر تو
آن باده که دین حرام دارد
*****
زان چهرهٔ همچو باغم، ای دوست
هرگز نبود فراغم، ای دوست
*****
در خاک برد دماغم، ای دوست
بوی تو که در مشام دارد
*****
خون شد دلم از غم تو، جان نیز
بر چهره دوید و شد روان نیز
*****
سرخی رخم ببین، که آن نیز
از دیده و دل به وام دارد
*****
گر گوش کنی به جای آنست
*****
کز بوسهٔ شکرین لبانست
این شهد که در کلام دارد
*****
وز شیوه عشق خوبتر نیست
*****
آنرا غم جان ز بیم سر نیست
کو مذهب این امام دارد