پس از ما آدمی می خیزد از عالم،
که دستش را به روی شانه ی خورشید خواهد برد.
به ما اجداد های ساده اش هم فخر خواهد کرد،
هم افسوس خواهد خورد.
که ما هم چند در دنیاگهی پیغمبری کردیم.
برای ود پی افکندیم هیکل ها و منبر ها،
و در حکم خدایی زندگی کردیم.
ایا سنگ بزرگی
سنگ هیکل های اربابان،
که در دنیا به جای مرده ها روییده اید از خاک،
زمانی از شما هم در قضاوت ها
نشان بی نشانی را همی خواهند،
گناه بی گناهان را همی پرسند.
پس ار ما آدمی می خیزد از عالم،
زمین و آسمان را می کند ترمیم،
افق های دگرگون می شود پیدا
پس از ما!