جوابش داد شیخ جمله عشاق

که همچون او نه بینی گرد آفاق

وجود او کجا در دهر باشد

که مثل ذات او دیگر نباشد

چو این دیگر نیاید در جهان باز

که این نامی است در عالم سرافراز

من او رادانم اینجا کس نداند

نمود اوبجز من کس نداند

من اورا دانم اینجا سرّ بیچون

که بنموده است رخ در بیچه و چون

کمال وصل دارد در دل و جان

حقیقت جان او بوده است جانان

نمود بود خود را مینماید

در عشاق اینجا میگشاید

در عشاق او خواهد گشودن

وصال عشق او خواهد نمودن

بگفت وهم بگوید او بسی راز

درآخر او بود در عشق سرباز

ورا اینجا جمال دوست پیدا

چنان کاینجا جلال اوست پیدا

حقیقت آمده است او بر سردار

که مستان را کند از خواب بیدار

جنید راهبر می پیر را هم

معایینه یقین دیدار شاهم

نهانی در همه آفاق مشهور

منم امروز و ذاتم سر منصور

سفرها کردهام با او بسی من

ازو اسرار دیدم جمله روشن

بسی اسرار ازو دیدستم اینجا

وصال او خریدستم من اینجا

من از وی دیدهام کل پایداری

که او بوده است اینجا پایداری

اگر من قصهها گویم ازو باز

سخن بسیار باشد ای سرافراز

حقیقت دان تو مر منصور واصل

در او مقصودها کلی بحاصل

همه مقصود خود دیده است اینجا

یقین معبود خود دیده است اینجا

همه مقصود او بود اینکه امروز

کند مر یادگاری این دل افروز

درین گفتار میبینم کنونش

خدا دانم خدا را رهنمونش

خدا دانم خدائی صورت او را

یقین اویست میبین صورت او را

جنیدا این زمان تو پیر راهی

بمعنی برتر از مائی و ماهی

منت گفتم رموزی تا بدانی

کنون تو صاحب شرع و بیانی

اگر خواهی قصاص شرع ران تو

که میخواهی چنین شاه جهان تو

مرا از پیش گفت او راز خود باز

مرا بنمود او انجام وآغاز

ریاضت یافته این شرع دیده

حقیقت اصل نیز و فرع دیده

وصول شرع دیده در نهانی

ولی میخواهد او صاحبقرانی

چه شبها اندرین بحر شریعت

بکرده نوش این رمز حقیقت

بچشم خویش دیدم سوی دریا

که یک شب در یقین این شاه بینا

بهندستان من و او یار بودیم

من و او صاحب اسرار بودیم