ذکر الامام العالم العارف جمالالدّین کمال الاسلام مفتی الشرق والغرب سیّدالعلماء والفقهاء مفتاح الشریعة سراجالسنّه کنوز الاحادیث ابیعبداللّٰه محمّدبن ادریس شافعی رحمةاللّٰه علیه.
از پس بدرِ دین نه دیر چه زود
رَو بجو ار ز دیده در طلبی
درسِ دین ساخت از پی تقدیس
خویشتن وقف کرده بر درِ دین
بر خود از عقل خویش هیچ نساخت
مصطفی گفته او شنیده به جان
زان نموده به شرع او برهان
کرده خصمان دینِ حق را قهر
بوده در راهِ دین امام به حق
همّتش دین فروز و عرش گذار
فطنتش فتنه سوز و شغل گزار
جود او همچو کعبه انبه جوی
خُلق او چون بهار خندان روی
شرع تا کدخدای این خانه است
در تراجع ز خلق و خلقش جین
در ترّفع ز علم و حلمش دین
بخشش از حق بهانه بر سعدست
شرحش او داد و علم آن ننهفت
گاه تدریس و گاه شرحِ علوم
حاکم او بود و عالمی محکوم
گام و کامش چو مرکبانِ شکار
نَور و نُورش چو روزگار بهار
اُمّتِِ نوح را سفینهٔ علم
هست کوته ز بهر شرع و شعار
دست و کلکش به کار شرع ثبات
دین از او یافت زینت و رونق
عالم و عارف و وجیه و عفیف
زندقه از علم او هزیمت گشت