فدای خاک وطن جان خویشتن کردم
به رنگ آب روان خدمت چمن کردم
فرو روم به زمین از خجالت دو سه اشک
که نذر ریشۀ سرو و گل و سمن کردم
به پای هر خس و خاری فتاده سعی بسی
به سر فرازی شمشاد و نارون کردم
شبی به مهر تو در باغ سوی مه دیدم
سحر دوباره گریبان چو نسترن کردم
چه رنگها که نزد تا گلی به آب دهم
چه خار ها که نه در چشم اهرمن کردم