آنکه ذات آفرین بیش و کم است

از صفت آفریدنش چه غم است

اختیاری کز اضطرار بود

نزد عاقل نه اختیار بود

خالق کل شیء از که و کی

معطی و مانع است و مبدع وحی

چون‌که ترک مقدری مقدور

نیست مر بنده را، شود مجبور

سکنات و تحرک و حرکات

همه داند محرک هیئات

پس تو باید که آن همه دانی

تا به فعلش قیام بتوانی

نیک دانسته‌ای بخوان از بر

یا توانسته‌ای عرق بستر